از زمستان سال گذشته که کاندیداها برای حضور در انتخابات فدراسیون فوتبال آماده‌ می‌شدند، محمود اسلامیان تلاش جدی و فراگیری را شروع کرده بود تا در هیأت رئیسه بعدی، عنوان نایب رئیس اول فدراسیون فوتبال را مال خود کند. تلاشی که تا همین حالا ادامه دارد. تا آنجا که او به همه گزینه‌های جدی ریاست فدراسیون فوتبال فشار می‌آورد تا در لیست هیأت رئیسه پیشنهادی‌شان، او را به عنوان نایب رئیس اول معرفی کنند. درست است که هنوز کاندیداهای اصلی انتخابات معرفی نشده‌اند اما برای انتخابات اردیبهشت‌ماه که به تعویق افتاد، اسلامیان تقریباً در لیست هیأت رئیسه همه کاندیداها، نایب رئیس اول بود. طبیعی است که اعلام خبر ممنوعیت حضور اعضای هیأت رئیسه در انتخابات پیش رو، فشار شدیدی به شخصی چون محمود اسلامیان وارد کند! به همین خاطر است که بعد از مدت‌ها سکوت اعضای هیأت رئیسه، او دیروز (چهارشنبه) مصاحبه مفصلی انجام داد و به بیان مشکلات فوتبال اشاره کرد. مصاحبه اسلامیان در چنین شرایطی، نکات جالبی هم دارد. مثل این بخش از صحبت‌هایش که در آن می‌گوید: «با این همه، مشکل اصلی فوتبال ما اقتصاد آن است. تا بحث حق پخش تلویزیونی حل نشود، چه دولتی، چه خصوصی فوتبال ما آماتور خواهد بود و باشگاه‌ها و تیم ملی درگیر هستند. شاید فوتبال ما ۱۰ مشکل داشته باشد ولی باید به مشکل اصلی که در حال حاضر حق پخش است بپردازیم.» جالب‌تر اینکه او تأکید دارد که تا مشکل حق پخش حل نشود، هر کسی به عنوان رئیس انتخاب شود، باز هم وضع فوتبال همین است: «مشکل فوتبال ایران دو چیز است؛ اول اساسنامه که با حمایت دولت و مجلس حل می‌شود. دوم حق پخش و بحث اقتصادی است. اگر حق پخش را بدهند، فوتبال ایران به آسمان می‌رود. در غیر این صورت هر کسی مدیر شود، وضعیت همین است.» او البته که به بحث استقلال فدراسیون فوتبال هم تأکید داشته و در این بخش از صحبت‌های او هم نکات جالبی وجود دارد. اسلامیان می‌گوید: «از اینکه اصرار داریم همه چیز در مملکت مثل اقتصاد، هنر، رسانه، ورزش و… دولتی باشد چه خیری دیده‌ایم؟ حتی کشورهای کمونیست مثل چین، روسیه و بعضی از کشورهای شرق اروپا هم الان ۳۰ سال است که از فوتبال دولتی دست برداشته‌اند. باید به این باور برسیم که دولتی بودن امتیاز نیست.» فارغ از همه مطالبی که در این مصاحبه بیان شده اما این صحبت‌ها از سوی اسلامیان، با انگیزه‌های انتخاباتی‌اش و همزمان با اعلام خبر ممنوعیت اعضای هیأت رئیسه فعلی برای حضور در انتخابات، تلاشی است برای رهایی از فشاری که اتفاقات اخیر به او تحمیل کرده‌اند.

سیدحسین حسینی بعد از بیش از یک فصل بازی مداوم در ترکیب استقلال سرانجام به نیمکت ذخیره‌ها منتقل شد. شماره یک استقلال در فصلی که شفر سرمربی استقلال بود در 7 بازی پایانی لیگ و 4 بازی که استقلال در لیگ قهرمانان آسیا به میدان رفت پی‌درپی در قفس توری تیمش قرار گرفت. اما این پایان ماجرای حسینی نبود؛ با جدایی مهدی رحمتی او توانست در تمام بازی‌های فصل نوزدهم برای استقلال به میدان برود و رکوردی به یاد ماندنی از خود به‌جا بگذارد. حسینی علاوه بر بازی‌های لیگ نوزدهم، در 5 بازی جام حذفی، 2 بازی پلی‌آف لیگ قهرمانان آسیا و 5 بازی مرحله گروهی برای استقلال دروازه‌بانی کرد. این اما پایان حکمرانی حسینی در چارچوب دروازه استقلال نبود. سیدحسینی در 2 بازی ابتدایی لیگ بیستم هم دروازه‌بان اصلی تیمش بود تا مجموعاً 55 بار حضور مداوم در ترکیب استقلال را به نام خودش ثبت کند. شاید اگر حسینی بیلان کاری بهتری در لیگ نوزدهم از خود به‌جا می‌گذاشت، همچنان دروازه‌بان استقلال بود اما عملکرد نقدبرانگیز او در لیگ بیستم ابتدا دست مدیران استقلال را باز گذاشت تا یک دروازه‌بان مدعی دیگر را به خدمت بگیرند و بعد از آن محمود فکری را تا از این فرصت استفاده کرده و بعد از یک سال و نیم حسینی را به سوی نیمکت ذخیره‌های استقلال سوق دهد. حالا می‌توان ادعا کرد حسینی در استقلال به جایگاه مخاطره‌آمیزی رسیده و چنانچه از فرصت‌های باقی‌مانده استفاده نکند چه‌بسا بازی در ترکیب اصلی تیمش را هم از دست بدهد. حسینی حالاحالاها باید دروازه‌بانی رشید مظاهری در ترکیب اصلی استقلال را نظاره کند؛ شاید بیش از آنچه در ذهن متصور است؛ البته اگر مظاهری نیز بتواند از پس اتمسفر استقلال برآید و نمایش تحسین‌برانگیزی داشته باشد.